Esmina ESENEL kitaplara yaptığı düşünceleri

Oğuz ATAY'ın "Tutunamayanlar" isimli yapıtını 2009'da okumuştum.
Türk Edebiyatında önemli bir yer edinen roman hiciv ve ironizm ağırlıklıdır. Bunun yanında gerek kahramanlarının karmaşık ruh hali ve gerekse olay örgüsünün çok katmanlı oluşu okur üzerinde değişik çağrışımlara neden olmuştur.

Modern hayatı acımasızca eleştiren ve toplumda kişiler arasında yabancılaşmaya yol açan ilişkileri ironik bir şekilde alaya alan roman bir çok kişi tarafından eleştirilmiştir. Kitabın oldukça kalın olması ve roman bütünlüğünün zaman zaman kopuk olmasına rağmen bıkmadan okuyup bitirdiğim kitaplardan biri...

Kitap kurtlarına tavsiye ederim.

Yüzyıllık Yalnızlık’ı okuduğumda gerçeklikle düşsellik arasında gidip gelen, gerçek ile fantastik olayları aynı inandırıcılıkla, aynı doğallıkla yaşam üzerinde bir arada kaynaştırıp bütünleştiren bir kurguyu gözlemledim.
Kolombiya asıllı yazar kitabında, madde ile ruh, yaşam ile ölüm, düş ile gerçek arasındaki o ince sınırı aşarak, olayları gerçekliğin büyülü atmosferinde okuruna sunmuştur.
1982 Nobel Edebiyat Ödülü alan kitabın anlatım dili sade uslübu akıcıdır. Fakat romanda; Macondo adlı düşsel bir nehir kasabasında, yüz yıl sonra soylarının tükenmesiyle bitecek olan ve yüzyıllık bir yalnızlıkla lanetlenmiş bir soyun kahramanlarının isimlerinin birbirinin aynı olması nedeniyle karakterleri ayrıştırmada dikkat gerektirmektedir.
Yazarın, bunun haricinde Kolera Günlerinde Aşk, Kırmızı Pazartesi ve Albaya Mektup Yazan Kimse Yok adlı yapıtları mevcuttur. Okunmasını tavsiye ediyorum…