Kendisi Hakkında Yazdığı
Ben! Ben doğduğumda 89’du. Mayıs’tı, Bahar’dı.. İlk sığınağım evim, ilk aşkım da annemdi. Gözümü açtığımda o vardı yanımda. Bana verilen ilk hediye ismim, İlk hüznüm ise kutlanan ilk doğum günümdü.. Sırtımı dayadığım tek sağlam varlığım, Tek yenilmez dediğim, tek kahramanım babamdı.. Ben böyle bir ailenin ilk çocuğuyum. Adım peygamber ismi.. Biz babamızdan öğrendik doğruyu yanlışı, İyiyi kötüyü, kardeşi kalleşi.. İnsan hep küçük kalabilse keşke. Hep 5 yaşında olmak nasıl bir duygu acaba.. Neyse bunlar derin mevzular.. Babam hep 36 yaşında, O dünyaya rest çekercesine dünyanın ortasına yerleşmiş, Kendisini dünyası olan ailesine adamış bir dağ.. Annem! Annem ise o dağın etrafını çeviren yemyeşil, Bütün güzellikleriyle bir bitki örtüsü.. İçimiz tabii ki yeşil değil. Biz de sıkıntı çektik ama hep dışarıya dimdik ve yemyeşil göründük.. Bu ormanın derelerini çok kurutt
Son Şiirleri
|
Son Yazıları
|
|
|
Kitaplara Yaptığı Yorumlar |
|
|
|