/ yüRekTen kitaplara yaptığı düşünceleri

"Ben o muyum, yoksa o mu ben?"

"Her ağacın, her dalganın, bulutların ve gelip geçen her hayvanın içindeyim. Mevsimlerin ve nesnelerin de."

"Yaralı nasıl kendini yaralarsa, iyileşen de kendini iyileştirir.”

"İç dünyasını irdeleyebilen her insan gibi ben de kişiliğimdeki bölünmenin yalnızca kendi sorunum ve sorumluluğum olduğunu düşünmüştüm. Faust; "Göğsümde iki ruh barınıyor!" diye itirafta bulunmuş ama ikilemin nedenlerine ışık tutmamıştır. Gene de bu sözleri söylemekle bana çok yardımcı olduğuna kuşku yok."

"Sen hep düşünmek istiyorsun. Oysa insan düşünmemeli inanmalı."

"Algılanabilen tüm ifadeleri ruh üretir."

"Sevgi her şeyi taşır ve her şeye dayanır."

"Sonuçta insan kendisini yargılayamayan bir olgudur ve başkalarının iyi ya da kötü yargılarına bırakılmıştır."

"Hiçbir şey beni yalnızca insanın ve Tanrı'nın sureti olduğuna inandıramazdı. Bana göre ulu dağlar, nehirler, göller, ağaçlar, çiçekler ve hayvanlar, gülünç giysileri, kötülükleri, bayağılıkları, vurdumduymazlıkları, yalanları ve her şeyden çok da iğrenç bencillikleri olan insanlardan çok daha fazla Tanrı'nın özünü gösteriyordu."

"Ruhumuz ve bedenimiz, atalarımızda da olan bireysel öğelerden oluşur. Bireyin ruhundaki "yenilik" çok eski öğelerin sonsuz değişimlerinden biridir. Bu nedenle ruhun ve bedenin yoğun bir biçimde tarihsel nitelikleri vardır ve bunlar bir varlık dünyaya geldiğinde, kendilerine bu yeni şeyin içinde doğru dürüst bir yer bulamazlar, yani atalarımızdan gelen nitelikler bu yeni şeyle tam uyum içinde değillerdir. Günümüz ruhu çağdaş olduğunu savunsa da, insanoğlunun ne Ortaçağ'la ne Antik Çağ' la ve ne de ilkellikle işi bitmiştir."

Ilk olarak Everest, sonrasında Ayrıntı Yayınları'ndan okuduğum kitap üç bölüm 746 sayfadan oluşuyor. Türkali'nin çoğu bölümde olayları karakterlerin iç sesiyle anlatıyor olması o kadar güzel ki.. Âdeta kitabı okumuyoruz da o kişinin beyninde yaşıyormuşuz gibi hissediyoruz kendimizi. Karakterlerin kendilerinden en emin oldukları durumlarda bile aslında beyinlerinde ne fırtınalar koptuğuna şahit oluyoruz. Geçen sene çok aramıştım Istanbul'daki kitapçılarda, maalesef bulamamıştım. Bu sene bulmanın, bulur bulmaz edinmenin, otuz sene sonra tekrar aynı heyecanla okumanın ve bitirdiğimde son sayfayı yüzüme dayayıp öperek kapatmanın gülümsemesi içindeyim.

"Tatlı bir anının çağrışımı ile bir gülümseme yayılmıştı yüzüne... Günsel, Kenan'da güldüler. Günsel;
-- Daha aydınlarımız vuramıyor harfleri birbirine, dedi.
Baba, yüzünde hep aynı gülümseme ile;
-- Aydınlarımıza bakma, dedi. Zavallıcıklar...
Günsel kendini tutamamış gibi, sinirli, acımasız bir sesle;
--Bağışlayın beni, dedi, hiçbir zavallılıklarını görmüyorum ben. Bireysel çıkarları peşinde koşuşan bir sürü böcek..."
(s.130)

Hişştt burada kitap var.

"Bilmek her zaman güzel değildi. Anlamak sevinç vermiyordu her zaman. Çözmek aklı doyursa da ruha iyi gelmiyordu."

./ Okurken zihni yoran / düşünürken açan kitap.
./ Yavaş yavaş / sindire sindire okunması gereken kitap.
./ Nadide bir türkçe / başucu eseri.

"İnsanlar, yenilgiyi kabul etmemekle gösterdikleri yiğitliği, aradıkları çözümlerin alıklığında boğuyorlardı."

Her ne kadar 15 yaş grubu için yazılmış olduğu belirtilse de, her yaşta okunması gereken bir kitap diye düşünüyorum. Felsefe tarihi üzerine yazılmış bir roman lâkin, kişisel gelişim ile de ilgili çok önemli mesajlar veriyor okuyucuya. Okurken düşündüren, düşünürken inançlarımızı, üzerinde yaşadığımız dünyayı sorgulayan değerli bir eser. Benim için en belirgin özelliği ise; bilgilerin sağlam ve emin bir temel kazanmasının “insan aklında” olduğunu savunan ilk rasyonalist filozof ve düşünce tarihini başlatan ilk filozof olması nedeniyle ”Sokrates” bölümü oldu. Aristoteles bölümünü okurken de çok etkilendim.

"Kimsin sen?"

Cennet kapısı.

"Bunu doğru bulmadığını biliyorum ama şeytanla anlaşmaya da hazırım. Lütfen bana büyükbaba saatleri gönderme- kitap ya da yardım paketi de gönderme- bana bir şey göndereceksen eğer bir anahtar gönder- bırak uyduğu kapıyı ben bulayım bütün ömrümü alsa bile."

Meryem ve çakıl taşları.
Kan, tükürük, Meryem ve çakıl taşları!

Bana, Afganistan kadınlarının bir kez daha dünyanın en fedakâr kadınları olduğunu anlatan kitap.
Okurken, bazı paragrafların yumrulaşıp içimde yer edindiği yürek burkutan kitap…
Okunması farz dedirten muhteşem eser.

"Pelin otu nedir?"
"Zararlı, yabani bir ot," dedi Nana. "Hemen koparıp attığın bir şey!"

Kitabı okumadım henüz ama filmi izledim.

Lisa Genova'nın Still Alice isimli romanından aynı isimle sinemaya uyarlanan, Toronto Film Festivali'nde Dünya Prömiyeri ödülü alan, ayrıca Julianne Moore'a En İyi Kadın Oyuncu Akademi Ödülü'nü kazandıran dün akşam izlediğim bu film, ruhumda tam anlamıyla doping etkisi yarattı ve akabinde bana Andre Gide'in o meşhur sözünü hatırlattı: "Yükümüz ne kadar ağır ve zahmetli olursa, ruhumuzu o oranda eğitir ve yüceltir."

Ilaveten ve altını çizerekten Alice'in kürsüde yaptığı konuşmanın giriş cümleleri olan Elizabeth Bishop'in o muhteşem dizeleri:

"yitirme sanatında ustalaşmak zor değil
o kadar çok şey yitirilme niyetini içinde taşıyor ki
yitirilmeleri felaket olmuyor."

Ne desem ki, bu dizeler alternatif âyet misâli.

Az dozda ve bolca yutkunarak okunması gereken kitap.

"Sendendir yalnızlığım, varlığım sana dönüşmüş."

Sadece santurlu söz dilimleri için dahi okunması gereken kitap. Misâl;

"Dünyadaki hiçbir dil izah edemedi, olup biteni. Sessizlik böyle böyle icat edildi."

"Aramanın bulmaktan kutsal olduğunu bilenler dünyanın hazinelerine değil, sırlarına meylederler."

"Beni özlersen, akşamın boynuna sarıl, akşam bendendir. Görkemli bir büyüme biçimidir bu."

"Kimi ruhlar evvelden aşinadır birbirine."

"Şimdi kendisi kadar yalnızdı. Sanki dünyayı düşürmüştü içinden."

"Birisi bana bunun bir özlemek olduğunu söylemeseydi, göğsüme saplanan bir bıçak derdim."

"Söyleyemediklerim bir kuş olup çırpınıyor içimde. Sen gülersen kuş doyacak. Sırf bunun için bana gülümse."

"Rüyâmda o yanımdayken uçuyormuşum hissine kapıldım; ya gök alçalıyordu, ya ben yükseliyordum ona bakarken."

"Tarif edebilseydik, bunca imâya gerek kalmazdı..."

"Yalnızlık kimin sırrıysa o sırrı tuttuk."

"Anıları ağırlamakta mahirdi, anılar ne zaman kapısını çalsa, kapıyı sonuna kadar açıp içeriye buyur ederdi onları. Mâzi, olduğundan farklı hatırlandığı için mi kutsaldı, yoksa sahiden geçmişe ait herşey güzel miydi? Bunu düşündü."

"Zihin bir değirmendi ve içine ne atılırsa itiraz etmeden öğütüyordu, zihninin çarklarını çaresiz bırakan yegâne şey, güzel anılardı."

"Yaşayamadığım her şeyi evcilleştirmeliydim."

"Zaman kılığına girmiş biriydi, geçip gitti; dokunamadım, durduramadım."